Als alleenstaande begeef ik me zo nu en dan op dating apps. Nu kan dat uiterst interessant en leuk zijn, maar niet iedereen is er op zoek naar ‘de ware’. Zo zijn er Aziatische meisjes, die op listige wijze proberen je geld afhandig te maken. Een aantrekkelijke foto. Een leuk praatje. Maar voor je het weet, ben je heel wat euro’s lichter. Ik noem ze de cryptochinezen.
Een aantal jaren geleden was er veel te doen rondom zogenoemde belchinezen. Mannetjes die op de tribune bij voetbalwedstrijden zitten om standen door te bellen voor gokkantoren in China. Deze belchinezen houden corrupte voetballers en scheidsrechters op het veld in de gaten. Over belchinezen hoor je de laatste tijd niet veel meer.
Nu zijn er cryptochinezen.
Via Tinder proberen ze je te verleiden met verhalen over grote rijkdommen die voor het oprapen liggen. Aantrekkelijk verpakt in ranke Chinese dames met selfies op de sportschool. Hun gezicht achteloos bedekt met hun mobieltje.
Het ligt er zo dik bovenop, dat je zou denken dat het geen succes kan hebben. Maar de hoeveelheid vrouwen met deze intenties en onderzoek doen anders vermoeden. Onlangs is er een leuk boekje verschenen dat aantoont dat rijke, hoogopgeleide mannen bij uitstek vatbaar zijn voor dit type zwendel.
Mijn nieuwsgierigheid wint het uiteindelijk van de afkeer en ik speel met een aantal van hen het spelletje mee.
De cryptochinezen Mr. Wang en Mr. Kim
Een dame met de naam Wei komt omhoog in mijn Tinder lijst. Ze vindt mij leuk. Hoewel ik direct onraad ruik, voel ik me als man wel gevleid als een aantrekkelijke jonge vrouw op een overvolle dating app de moeite neemt om me naar rechts te swipen.
Ik knoop een gesprekje met Wei aan. Ze wil liefst zo snel mogelijk van Tinder af. Die app “gebruikt ze niet zoveel”. Ze stelt Line App voor. Een in Nederland vrij onbekende chat app met een Japanse oorsprong. Ik download de app en we vervolgen het gesprek.
Na een paar uitwisselingen over koetjes en kalfjes, laat ze weten dat ze voor een Chinees bedrijf werkt en uitgezonden is naar Nederland. Haar bedrijf heeft het moeilijk in de Corona crisis. Zelf zit ze ook bijna financieel aan de grond. Maar redding is nabij. Een oom van haar, luisterend naar de naam Mr. Kim, is een professionele cryptocurrency trader. Die deelt zijn tips via Line App, maar ze snapt er niets van en heeft mijn hulp nodig, wat ik weet wel iets van crypto.
Nieuwsgierig als ik ben, meld ik me aan voor de groep. Mr. Wang verwelkomt mij. Hij legt me uit dat Mr. Kim een druk bezet persoon is. In al zijn goedheid heeft hij zich beschikbaar gemaakt voor arme stervelingen zoals ik, die goed geld willen verdienen aan cryptocurrency.
In de groep zie ik vervolgens hoe Mr. Kim dagelijks aanwijzingen geeft om een bepaalde digitale munt te kopen. In dit geval de “Backpackers Coin”. Het lijkt op een pump-and-dump scheme, waarbij heel veel mensen worden aangezet een munt te kopen, die dan snel in waarde stijgt maar daarna even zo snel weer daalt. Een piramidespel, waarbij de initiator het meeste baat heeft.
Na elke actie van Mr. Kim laten de andere deelnemers aan de groep weten hoeveel geld ze verdiend hebben en hoe geweldig ze Mr. Kim vinden. “Thank you Mr. Kim, I made $1000 today!” of “Mr. Kim you are the professional.” Na dit een paar keer aanschouwd te hebben, wil ik wel een keertje meedoen met een bescheiden bedrag. Ik informeer waar Mr. Kim handelt, want de Backpackers Coin blijkt niet verhandeld te worden op de grotere cryptobeurzen.
Mr. Wang is zeer hulpvaardig. Ik moet me aanmelden bij de website LinkPay.ren. Een Chinese website die er gaar uitziet en waar helemaal niets over bekend is. Hier haak ik af. Niet lang daarna verwijdert Mr. Wang mij uit de groep. De lieftallige Wei probeert me nog terug te halen door haar woekerwinsten met mij te delen. Maar als ik daar niet van onder de indruk ben, hoor ik niets meer van haar.
De cryptochinezen Ren en Diara
Ren post na een handjevol berichten een foto van de sleutel van haar auto. Het is een Ferrari. Ik kan wel raden welke kant dit opgaat. Een beetje baldadig stuur ik een fotootje terug van een oude Mini Cooper die ik van internet heb geplukt. Maar Ren houdt vol. In gebroken Engels laat ze weten veel geld te verdienen. Ook ik ben daartoe in staat. Ze heeft een oom die haar helpt de forex-markt te begrijpen. Verliezen is onmogelijk. Woekerwinsten liggen in het verschiet. Elke minuut die ik verspil met twijfelen kost geld.
Om mij nog wat verder aan te moedigen, krijg ik wat foto’s doorgestuurd waarin ze smaakvol gekleed poseert in dure winkelstraten. Als ik het gesprek uit baldadigheid op een ander onderwerp probeer te brengen, word ik geblokkeerd en heeft ze het eindelijk opgegeven.
Niet veel later knoopt een zekere Diara een gesprekje met mij aan. Haar profiel op Tinder laat haar zien in een weinig verhullend badpak. Ook zij maakt vlug de overstap naar WhatsApp. Ze deelt gelijk wat foto’s. Ze wil afspreken, maar heeft het druk. Dus dat zal even moeten wachten. Het gesprek komt daarna al snel op de geld verdienen. Ze blijkt niet veel anders te doen dan crypto traden en tekenfilms kijken. Tom & Jerry is haar favoriet. Al zal in haar fantasie de kat de muis wel vangen.
Ze wil me maar al te graag uitleggen hoe het werkt. Zij heeft geen oom die haar tips geeft maar is zelf heel handig met het lezen van de beurs. Ik moet een account openen op de website krx.today. Bezwaren van mij dat die website er amateuristisch uitziet en er nergens iets over te vinden is, wuift ze weg. “Het is heel betrouwbaar. Probeer het maar. De winst spreekt voor zich.” De KRX is de Koreaanse beurs en deze website zou direct gelieerd zijn aan die beurs. Ik heb zo mijn twijfels.
Om een keer in de
Ik ben er nu wel klaar mee en probeer mijn geld van de KRX website af te halen. Dit blijkt echter onmogelijk. Als ik informeer, blijkt dat ik “Koreaanse inkomstenbelasting” moet betalen. Dit is 20% van mijn winst. Ik mag dit niet betalen van de winst zelf, maar moet het apart storten naar een rekening. Het is klaar. Ik neem mijn verlies.
En je raad het al. Diara verliest prompt haar interesse in mij. De website gaat enkele dagen later op zwart.
De datingchinezen
De ervaring met Wei en Ren herhaalt zich nog een paar keer. Al breek ik het contact nu snel af, als de signalen zich openbaren. Mijn aantrekkingskracht op Aziatische vrouwen lijkt groot te zijn. Regelmatig krijg ik een berichtje dat iemand mij leuk vind. Soms nemen ze zelfs de moeite een berichtje te sturen. Iets dat vrij ongebruikelijk is voor vrouwen in datingland. De voertaal is altijd Engels en ze willen zo snel mogelijk van Tinder af. Liefst scoren ze je telefoonnummer om te gaan WhatsAppen, omdat dit persoonlijker voelt en de kans groter is dat je ze vertrouwt. Het zijn net recruiters.
Ik vermoed dat er veel eenzame mannen zijn die op een zeker moment geld verliezen aan dit soort praktijken. Dat zal niet snel naar buiten komen, want het is toch vrij gênant als je erin tuint. De kans is groot dat die Chinese vrouwen op Tinder niet eens bestaan, maar dat er dikke vadsige kereltjes zijn die foto’s van aantrekkelijke dames op de profielen zetten. Wat me dan wel verbaast, is dat het zonder uitzondering Chinese vrouwen betreft.
Zouden ze toch echt zijn? Is dit puur vrouwelijke criminaliteit? Het zou interessant zijn dat te onderzoeken. Maar een afspraak in levende lijve met één van deze dames zit er niet echt in. Het zal waarschijnlijk een mysterie blijven.
