Het nieuws dat de Calvé fabriek in Delft gaat sluiten, kwam voor mij als een totale verrassing. De fabriek staat er al sinds 1883 en de merknaam Calvé is synoniem met Delft geworden. Doodzonde dat ook dit traditiebedrijf moet wijken voor het grote geld.
Calvé roept persoonlijke herinneringen op. Met name de keer dat ik als jong kereltje mee mocht met mijn opa Henk, die in de fabriek werkte. Ik werd rondgeleid door de enorme fabriekshallen en kreeg te zien waar de pindakaas gemaakt werd, wat grote indruk op mij maakte. Opa Henk was met 40 dienstjaren chef, en hij had dus een eigen afdeling. Trots gaf hij mij een pot pindakaas. Ik kan je vertellen dat zelfs Evert van Benthem nooit zulke lekkere pindakaas gegeten heeft.
Het bruggetje van Calvé is een begrip en de gebouwen zijn van verre herkenbaar. Het is onderdeel van de historie van Delft. De fabriek Calvé verspreidde bovendien een kenmerkende geur over de stad, die voor vele Delftenaren als de geur van thuiskomst werd ervaren. Persoonlijk zal ik dat niet missen. Wel hilarisch was het feit dat arbeiders van Calvé en de gistfabriek (ook in Delft gelegen) elkaar altijd betwistten dat de stank van hun fabriek afkomstig was.
Het is eigenlijk ongelooflijk dat ze deze fabriek gaan verhuizen. Dure productiekosten zouden de belangrijkste reden zijn, maar dat kan ik me niet voorstellen. Er werken namelijk nog maar 170 mensen. Vrijwel alles is geautomatiseerd en een fabriek verplaatsen kost veel geld. Alle gebouwen worden platgegooid, meer dan honderd jaar historie gaat verloren. Ik ben blij dat mijn opa dat niet meer mee hoeft te maken.
De onderliggende reden schijnt te zijn dat de grond waarop de fabriek staat veel waard is geworden. Het is dus puur een financiële kwestie. De gemeente Delft noemt dit stoer ‘innovatie’. Net als met het Bacinol gebouw. Ik noem het slopen van je stad. Ze zullen wel weer een rijtje luxe blokkendozen bouwen op de locatie waar de fabriek ooit stond.
De gemeente Delft heeft een dubieuze historie met grote bouwprojecten. Een lelijke treinbrug die inmiddels alweer gesloopt is. Een gedempt kanaal dat weer in ere hersteld moest worden. Een nieuw centraal station en gemeentehuis dat zoveel moest kosten, dat het de gemeente letterlijk het faillissement in heeft gestort. Ondanks al dit wanbeheer zijn er nog veel mooie plekjes in Delft over. Laten we hopen dat die niet gesloopt worden omdat de grond meer waard is dan de gebouwen erop.
